ΣΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΧΑΡΤΑΕΤΩΝ

Γιορτή όλων των αέρηδων σήμερα, που καλούνται να βοηθήσουν με τις κινήσεις τους τούς χαρταετούς να ανέβουν ψηλά στον αιθέρα και των ουρανών βέβαια που χαίρονται αυτά τα όμορφα έργα των ανθρώπων με τα χρωματιστά χαρτιά και τις μακριές ουρές γιατί γίνονται η αφορμή για να σηκώσουν μια μέρα το χρόνο ψηλά τα μάτια να μετρήσουν τις αόρατες δυνάμεις των στοιχείων της φύσης και του καιρού καθώς και το άπειρο του σύμπαντος.

Παιδικό παιχνίδι ασφαλώς οι χαρταετοί που αρέσει όμως και στους μεγάλους, είναι έθιμο να σηκώνονται σήμερα ψηλά και με το γεγονός αυτό νομίζουμε πως εγκαινιάζεται η άνοιξη και φυσικά η περίοδος της μεγάλης σαρακοστής που οδηγεί στο Πάσχα και την ανάσταση. Για τη σαρακοστή είναι παραπάνω από βέβαιο ότι θα τη ζήσουμε ενώ για την ανάσταση, και καταλαβαίνετε φαντάζομαι τι εννοώ, δεν είμαι και τόσο βέβαιος πως θα έρθει σύντομα.

Αυτά είναι ζητήματα που θα μας απασχολήσουν το μήνα που έρχεται και ανάλογα πιστεύω πως όλοι θα κινηθούμε. Σήμερα που ξημέρωσε η Καθαρά Δευτέρα με κακοκαιρία, αυτό που νομίζω θα απασχολήσει πολλούς είναι οπωσδήποτε τα νηστίσιμα και οι λαγάνες και το πέταγμα του χαρταετού που είναι δεμένο με την ημέρα, πράγμα καθόλου εύκολο γιατί πρέπει να συνδυαστούν ένα σωρό πράγματα για να μπορέσει να ανέβει κάπως ψηλά. Όπως και να έχει όμως και ανεξάρτητα από την επιτυχία ή όχι το πετάγματος, όλοι θα δηλώσουν ικανοποιημένοι και θα ευχηθούν και το χρόνου με καλύτερο καιρό από τον σημερινό. Σημασία όμως κατά τη γνώμη μου και μάλιστα μεγάλη έχει και ο τόπος που θα επιλέξει ο καθένας να πετάξει αετό. Γιατί οπωσδήποτε αλλιώς είναι να πετάς χαρταετό πάνω από την τρισάθλια πόλη που λέγεται Αθήνα ή σε μια περιοχή με ασχήμιες και αλλιώς σε ένα τόπο που οι παρεμβάσεις του ανθρώπου πάνω στο περιβάλλον είναι ελάχιστες έως μηδαμινές.

Προσωπικά εγώ (εντελώς άσχετος με το άθλημα αλλά καλός παρατηρητής) πρόπερσι παρακολούθησα το πέταγμα των χαρταετών στην Αθήνα, συγκεκριμένα στου Φιλοππάπου και μου άρεσε πάρα πολύ που εκατοντάδες Αθηναίοι με τα παιδιά τους είχαν καταφέρει να πλημμυρίσουν τον αττικό ουρανό με αυτά τα πολύχρωμα χαρτιά. Με στεναχωρούσε όμως ότι αυτοί που ξέφευγαν από τα χέρια τους, πήγαιναν και έπεφταν πάνω σε παρατημένες βρώμικες ταράτσες ή μπλέκονταν σε τίποτα επίσης ακαλαίσθητες εγκαταστάσεις κεραιών.

Τούτο όμως δεν είδα πέρσι στην Αμοργό, στους παρατημένους μύλους πάνω από τη Χώρα και τους τρομερούς γκρεμούς που προστατεύουν το μοναστήρι της Χοζοβιώτισσας, μια μέρα μάλιστα που φυσούσε πολύ δυνατά και δύσκολα ανέβαιναν οι χαρταετοί στον ουρανό αλλά όσοι το κατάφερναν έβλεπαν τον ίσκιο τους στο πέλαγος και κάποιοι που ξέφευγαν από τα χέρια των ανθρώπων, έπεφταν σαν βολίδες και βούλιαζαν στον κάτασπρο αφρό σαν αληθινοί αετοί της θάλασσας και δεν τους ένοιαζε πλέον αν θα ξανασηκωθούν γιατί στο σύντομο αυτό πέταγμά τους είχαν καταφέρει να θαυμάσουν ένα μοναδικό τοπίο…

ΑΘΗΝΑ, 270220102

Για χαρταετούς στην Αθήνα: https://www.facebook.com/ilias.provopoulos/media_set?set=a.1360212442753.2054302.1154808196&type=3